نیز باران

مادرم عادت به کم ندارد. از همان آدم‌هایی است که چایی را تا لبِ پارچ پر میکند.بله، به لیوان راضی نمیشود و با پارچ چایی می‌آورد. غذا را تا نهایت + یکِ ظرف پر میکند، به حدی که قطعا با ورود اولین قاشق چیزی از ظرف بیرون میریزد و همیشه هم شاکی است که چرا غذایت از ظرف بیرون میریزد؟! به قوانین فیزیک معتقد نیست بنظرم. حالا این روزها صبحانه تقریبا یک سنگکِ کامل به خوردِ من میدهد و تنها حسی که من دارم این است که «چاق بشی چله بشی کرونا بیاد بخوردت»!